Wernisaż: Inne spojrzenie. Formy, linie, kolory.

Otwarcie wystawy: Inne spojrzenie. Formy, linie, kolory.

Sztuka abstrakcyjna - nieprzedstawiająca, bezprzedmiotowa, pozbawiona wszelkich odniesień do tego co realne, nazwane, określone; niefiguratywna - pojawia się we wszystkich twórczych dziedzinach na przestrzeni XX wieku.
Autorem pierwszej malarskiej kompozycji, będącej początkiem nowego, był Wassily Kandinsky (1886-1944). Od jego dzieła powstałego w 1910 r. rozpoczyna się w sztukach wizualnych nurt opisywania myśli, emocji, treści, wykraczający poza przekaz konkretnego znaku. Opiera się na wartościach malarskich, odrzucających określoną formę i będących jedynymi elementami budującymi płaszczyznę obrazu. Zwykle to temat determinował dzieło, nawiązując do rzeczywistości i natury. Abstrakcjoniści stworzyli nowoczesny język, wyzwalający malarstwo z prymatu opowieści. Inne dziedziny sztuk wizualnych, także ten język, przejęły budując dzieło jako autonomiczną odrębną rzeczywistość, złożoną z układów linii, form, barw lub brył. W Polsce sztuka abstrakcyjna rozwijała się w okresie międzywojennym, na równi z europejską, silnie reprezentowana przez liczące się ugrupowania artystyczne. W II połowie XX wieku abstrakcja geometryczna i ekspresjonizm abstrakcyjny były równolegle funkcjonującymi nurtami. Z jednej strony swoboda gestu malarskiego i ekspresja formalna, z drugiej rygoryzm ściśle definiowanych form stały się językiem artystycznej narracji wielu dziedzin sztuk wizualnych.

Na fotografii praca Tadeusza Dominika (1928-2014), Ogród, 1966, olej płótno